De geschiedenis van het pakhuis begint in 1657, wanneer koopman Sicce Lubberts het pand opkoopt. Dan volgt een periode van nieuwbouw, waarbij het woonhuis aan de Voorstraat wordt voorzien van een nieuwe gevel. Daarnaast laat Lubberts een pakhuis bouwen aan de Noorderhaven. Aan de gevel van het complex valt veel over de geschiedenis af te lezen. Samen met zijn initialen liet Sicce Lubberts zijn wapenschild bevestigen aan de gevel. Vermoedelijk was de koopman wijnhandelaar, wat te zien valt aan de verschillende druiventrossen die verwerkt zijn in de ornamentiek van het pand.
Jarenlang is het pakhuis in handen geweest van verschillende eigenaren. Naast het verhaal van Sicce Lubberts is er eigenlijk nog maar weinig bekend over de verdere geschiedenis van het gebouw. Daarentegen is het wel duidelijk geworden dat het voor een hele lange periode dienst heeft gedaan als pakhuis. Het pand is een duiding van de 17e-eeuwse rijkdom van Harlingen.
Na vijf jaar leegstand was het pakhuis aan de Noorderhaven toe aan renovatie. Herbestemming was hierbij één van de oplossingen. Het gebouw moest dienst gaan doen als appartementencomplex, maar hierbij moesten ook de historische elementen worden gewaarborgd. Mede dankzij SBF is er geïnvesteerd in het herstellen van balklagen, kozijnen en blokgoten.
Bron: Tekst afkomstig uit aanvraag Vereniging Hendrick de Keyser, Amsterdam, april 2017.
Bron foto's: Vereniging Hendrick de Keyser.
Architect: Thijs Bennebroek.