Het bouwwerk heeft tot aan de Tweede Wereldoorlog gediend voor het malen van graan. Om deze reden zijn er twee verschillende maalstenen te vinden, één op de begane grond en één op de zolder. De molen zelf heeft door de eeuwen veel te verduren gekregen. Zo was er meerdere malen sprake van een mogelijke sloop. Door drukkende kosten, windhozen en achterstallig onderhoud heeft de slopershamer meermaals gedreigd, maar zijn er ook vele restauraties geweest. In 2014 bleek dat meerdere elementen, zoals het wiekenkruis, niet meer in goede staat waren. Daarnaast waren het spoorwiel en de staartbalk aan vervanging toe.
Sinds de restauratie, die mede mogelijk is gemaakt door SBF, zijn deze en andere delen van de molen weer in ere hersteld. Onder andere de remkleppen, de kap, het rietdek van de kap en vier velden van de achterkant zijn vernieuwd. Ook het metsel- en voegselwerk is hersteld, evenals de stelling. Door het nieuwe schilderwerk ziet de molen er weer uit als vanouds. Met haar karakteristieke rode wieken siert de molen Rust Roest weer het landschap van Munnekezijl. Hiermee is de toekomst van dit bouwwerk weer veilig gesteld voor een lange periode. De molen is tegenwoordig in het bezit van Stichting Erfgoed Kollumerland en Nieuwkruisland.
Bron: Molen database, https://www.molendatabase.nl/nederland/molen.php?nummer=107, laatst geraadpleegd op 6-1-2019.